Met eigenzinnigheid en een creatieve geest was ik al snel geneigd om heilig te geloven in mijn eigen bedachte hersenspinsels en de daarbij behorende principes.

Hierdoor liep ik regelmatig tegen de lat, aangezien sommige principes toch niet zo sterk waren als ik in eerste instantie had bedacht.

Door een gevaarlijke tunnelvisie bleef ik echter toch vasthouden aan deze principes, waardoor onredelijke discussies op gang werden gebracht, die beter in de kiem gesmoord hadden kunnen worden.

Een visie voor je eigen leven is belangrijk, maar een openheid van geest blijft altijd belangrijker.

Deze openheid probeer ik zo goed mogelijk te waarborgen, maar dit gaat regelmatig nog niet zoals ik zelf graag zou willen.

Door er echter mee bezig te zijn en een moment stil te staan voordat je jouw mening probeert op te leggen, heb je de kans om uit je tunnelvisie te breken en in te zien dat er altijd meer wegen naar Rome zijn.

Het volgende gedicht over tunnelvisie is voor mijzelf een fijn geheugensteuntje, voor het niet moet :).