We worden allemaal naakt geboren, zowel fysiek als mentaal. We beleven het leven zoals het is, zonder interpretatie, de naakte waarheid. Tot het bewustzijn van onszelf om de hoek komt kijken. Want daar begint de ruis.

Ik vorm een oordeel. En dat begint al vroeg. Op school krijg ik een vijf en jij een acht voor rekenen. Jij bent goed bezig, ik slecht. Ik leer om over mezelf te oordelen, en over de ander.

Later zie ik op de televisie, aanslagen die in Brussel plaatsvinden en de president van de VS benoemen dat hij een einde gaat maken aan deze terroristen. Ik oordeel dat terroristen slecht zijn, en de president goed. Ik leer te beoordelen op basis van de media.

Ik vergelijk. En ook dat begint vroeg. Ik zie een reclame van een jongetje met een LEGO kasteel. Hij ziet er gelukkig uit. Ik vergelijk mezelf met zijn situatie en wil ook zo gelukkig zijn. Hij heeft een LEGO kasteel en ik niet, dus ga ik naar mijn mama en vraag haar een LEGO kasteel voor mij te kopen. Ik leer dat het gras altijd groener is aan de overkant en mijn eigen situatie nooit goed genoeg.

Later kijk ik naar de norm, naar de mensen om mij heen, naar het beeld dat de media schetsen. Ik zie huisje, boompje, beestje. Ik zie grote vrijwillige lasten en schulden. Ik zie succesvolle carrières met hoge lonen. Ik zie status. Ik leer mijzelf te vergelijken met de norm om zo ook gelukkig te worden.

En zo vormt zich een ruis door ons leven. We groeien op binnen een bepaald kader, een cultuur en filteren alles door die gecultiveerde bril. Dit geeft ons zekerheid, een perspectief om vanuit te opereren. Alles wat inbreuk maakt op dit perspectief, creëert twijfel en onzekerheid en schuiven we liever weg. Want het perspectief achter de ruis, kennen we niet meer.

We kennen geen naakte waarheid. We kennen alleen de waarheid van onszelf en die van de mensen en andere invloeden om ons heen. We zijn vissen die niet weten dat ze in het water zwemmen.

We lijken allerlei dingen te willen moeten, zien, ervaren en hebben. We zijn zo beïnvloed, dat dit natuurlijk voelt, zoals de stroming van het water. En iedereen denkt de waarheid te weten.

Maar de waarheid, die kent niemand. Wij kennen allemaal alleen maar ruis.