De pyromaan
Naast spirituele gedichten is regelmatig lachen een andere vorm van inspiratie, aangezien oprecht kunnen lachen om iets, geweldig is voor je geestelijke gezondheid.
Met die insteek probeer ik vanuit de gedichten in verhaalvorm soms een spontane glimlach te voorschijn te toveren.
Mijn hersenen kunnen vaak genieten van een leuke en originele woordspeling op zijn tijd, dus ik hoop dat je deze hersenkronkel deelt :-).
gedicht: de pyromaan
Daar lag je dan, bruinend in het zand
Een flexibele huid, de kameleon van het strand
Toen klonken de sirenes, de politie kwam eraan
Het strand werd afgezet, ze zochten een pyromaan
Eén agent zag je en sloeg je in de boeien
“Je bent schuldig, stop nu met verschroeien”
“Ik heb niks gedaan,” zei je, “ben je gestoord?”
“Nee dat ben ik niet, jij hebt je cellen vermoord”