Met de verkiezingen net achter de rug, moet ik eerlijk bekennen dat ik dit jaar voor het eerst niet gestemd heb. De manier waarop een partij als de PVV en Leefbaar ‘…’ als één van de grotere partijen uit de bus komen, is treurig en doet mijn vertrouwen in de huidige totstandkoming van de politiek, verloren gaan.

We leven in een systeem waarbij 99-100% van de mensen, waaronder ook zeker ikzelf, gebukt gaan onder het ego en we geconditioneerd door geld, macht en angst onze beslissingen maken. We leven in een angstcultuur die kijkt naar oplossingen voor de korte termijn. We zien een groepje Marokkanen bij ons op de hoek staan die zich weer eens vervelend gedragen en kiezen dan maar voor een partij die ze als een product weer exporteert.

We zien de politiek beslissingen maken die binnen een termijn van 4 jaar volledig succes moeten behalen, omdat ze er anders zelf de vruchten niet van zouden kunnen plukken. De politiek is altijd al een spel geweest. Het spel der manipulatie. Wie kan de potentiële achterban het beste aanspreken op zijn conditionering om deze vervolgens te converteren naar het nieuwe geweldige partijprogramma. Hoe kan een politiek systeem optimaal functioneren, zolang we dit als fundering hebben?

We zijn bang om onze luxeproblemen, onze verslaving aan geld en meer bezit, om dat kwijt te raken. Want waar halen we dan onze zekerheid vandaan? We willen op de korte termijn allemaal onze centjes behouden en staan liever zo min mogelijk af aan een ander, want stel je voor dat die het straks net zo goed heeft als jij. Zeker als iemand anders minder hard heeft gewerkt, dan verdient deze persoon het al helemaal niet.

Maar wat nou als we de beloning van hard werken voor onszelf verplaatsen naar voldoening. Wat als we onze incentive verplaatsen van geld naar een psychologisch welzijn. Geld is uiteindelijk maar een middel. Een middel om zekerheid te kopen, terwijl het eigenlijk ook gratis beschikbaar is, als je weet waar je moet zoeken. Als iedereen de bron van deze gratis zekerheid zou weten te vinden, zou de behoefte naar externe producten en diensten kelderen en stort ons huidige systeem in. Crisistijd.

Gelukkig betekent het woord crisis in de kern ‘grote verandering’. En het is tijd voor een grote verandering. Het is tijd om onszelf niet langer voor gek te houden en de geconditioneerde houding ten opzichte van geld, macht en angst, kritisch waar te nemen. Zo alleen kunnen we observeren hoe corrupt we onszelf gemaakt hebben en zo alleen vinden we uiteindelijk een betere vorm voor niet alleen het politieke systeem, maar ook voor een gebalanceerd collectief leven.